Nigdy nie oglądałem filmów Woodego Allena. Prawdę powiedziawszy nie wiem z jakiego powodu. Jednak po rewelacyjnym "Wszystko gra" na które skusiłem się pójść do kina, zachciałem poznać inne filmy tego reżysera i scenarzysty w jednej osobie. Pierwsza trafiła się "melinda i melinda".

Spodobał mi się pomysł. Ukazanie życia pewnej kobiety z dwóch różnych punktów widzenia - tragicznego i komediowego. Jednak wykonanie nie za bardzo przypadło mi do gustu. Myślałem, że Allen pokaże dokładnie te same sytuacje, tylko raz dodając im tragizmu, a drugi raz powodując że będą one dla nas śmieszne. On jednak stworzył dwie prawie różne historie, które tylko zaczynają się tak samo - Pojawia się Melinda, uciekła od męża. Cała reszta jest już inna. Co prawda niektóre wydarzenia są bardzo podobne (wyścigi konne, spotkania w kawiarence, chęć pomocy samotnej Melindzie) ale historia i bohaterowie są jednak inni. Dlatego też jak dla mnie nie udało się Allenowi pokazanie dwoistości naszego życia. Pokazał jedynie dwie trochę do siebie podobne wycinki z życia pewnej kobiety. I to wszystko.

W "melindzie..." trochę mnie denerwowało odwoływanie się na siłę albo do tej pesymistycznej albo optymistycznej wersji życia Melindy. Allen chciał, żeby te historie były identyczne. Większość wydarzeń powtarzała się tylko w innej kolejności i np. chęć popełnienia samobójstwa przez kobietę (wybaczcie nie pamiętam imienia) z tej optymistycznej wersji życia Melindy była dla mnie, co tu dużo mówić, naciągana i głupia.

Na pochwałę zasługuje Radha Michell, która wg mnie bardzo dobrze poradziła sobie z jedną (dwoma?) rolami. Była idealna jako tragiczna Melinda i komiczna Melinda.

Film niestety jest nudny, akcja posuwa się bardzo powoli i praktycznie nie wiadomo w jakim kierunku. Allen oferuje nam kilka bardzo dobrych żartów, ale to trochę za mało jak na 100 minut. Film niczego nowego nie wnosi, nie zaskakuje, nie porusza, a ostateczny morał jest znany od samego początku.

6/10

P.s. Bardziej podobała mi się tragiczna wersja życia Melindy.